باورم نمی شود فرزندش را دوست داشته باشد!
شما را نمی‌دانم من که باورم نمی شود فرزندش را دوست داشته باشد!
مگه میشه کسی ادعا کنه فرزندش رو دوست داره و مدام بچه نوجوانش رو با دیگران مقایسه کنه و سرکوفت بزنه بگه چون دوستش دارم می‌خوام براش انگیزه بشه!
مگه میشه کسی راه به راه به فرزندش بگه من شک ندارم تو هیچی نمی‌شی و عرضه انجام هیچ کاری رو نداری و بعد دعا کنه عاشق بچشه!
خونه‌ای که والدین مثل سگ و گربه بدون هم می‌افتند و بعد از دو سه ساعت درگیری و خط و نشون کشیدن براهم جمله پایانیشون ین باشه فقط به خاطر بچه‌هام کوتاه میام….
خیلی مسخره است!
حرصم می‌گیره از والدینی که مدام بچه رو تو خونه تحقیر و توبیخ می‌کنند و بعد توقع دارند بچه‌شون بیرون از خونه اعتماد به نفس داشته باشه و بتونه از حق خودش دفاع کنه!
مگه میشه والدینی تو جمع بچه‌شون رو مسخره کنن و دست بندازن و بعد معترض بشن چرا بچه‌مون عزت نفس نداره و یا چرا خودش رو قبول نداره!
آخرش هم در مقام توجیه رفتار اشتباه؛ یا فحش به بخت خودش میده یا شروع می‌کنه دنبال مقصر گشتن؛ که بچه‌ام رو چشم زدن، نتونستن ببینن، با بچه فلانی گشت و….
یعنی همه دنیا رو مقصر می‌کنه تا خدای ناکرده نگه که با دست خودم جگرگوشم رو نابود کردم….
دیدگاهتان را بنویسید